در روزگاری که گفتمان انقلاب اسلامی مرزهای تمدن بشری را یکی پس از دیگری در می نوردد و با روشناییِ اندیشه اسلام ناب ، سیاهیِ جاهلیت لیبرالیسم غربی و اسلام آمریکایی را بر جهانیان نمایان می سازد ، به راستی چه کسی فکر آن را می کرد که روزی این گفتمان پویا و اندیشه ناب دچار تهدیدی بس خطرناک از درون مرزهای خویش شود؛ تهدیدی که اگر در دو سال و نیم گذشته هدایتِ هوشمندانه رهبر معظم انقلاب نبود ، معلوم نبود چه بلایی بر سر این گفتمان می آمد.
درست در دهه ی چهارم انقلاب که از سوی رهبر و مقتدایمان به "دهه ی پیشرفت و عدالت" موسوم گردیده است ، یک جریان لیبرال و غربگرا بر روی کار می آید که بسیاری از دستاوردهای انقلاب اسلامی را به ورطه نابودی کشانده و یا با تهدید جدی مواجه ساخته است. این جریان که اعتقادی به استفاده از واژه های اصیل انقلابی همچون استکبار و یا شیطان بزرگ در مورد آمریکا را ندارد و در بهترین حالت از واژه قدرت های بزرگ بهره می گیرد ، نه روحیه مبارزه دارد و نه روحیه استقلال طلبی و ادامه حیات در جهان کنونی را منوط به توسل به کدخدا می داند و نه توکل بر خدا.
جریان لیبرال و غربگرای حاکم بر دولت ، در حوزه اقتصاد راه حل مشکلات اقتصادی کشور را نه تکیه بر توان داخلی و تقویت تولید ملی که در غرق شدن در اقتصاد فروپاشیده و رو به زوال غرب می دانند و از طرفی با سیاست سازش و وادادگی در مقابل زیاده خواهی های مستکبران و کوتاه آمدن های پیاپی در مقابل مطالبات غیر قانونی آنان ، روز به روز اقتصاد کشور را به پرتگاه کاپیتالیسم و سرمایه داری سوق می دهند حال آنکه در بهترین حالت وضعیت اقتصادی ایرانِ عضو WTO چیزی بهتر از یونانِ عضو اتحادیه اروپا نخواهد شد چراکه برخی کشورهای پیشرفته اروپایی همچون آلمان در درجه اول با تلاش و همت ملی و تکیه بر توان داخلی خویش به پیشرفت رسیده اند نه با سرسپردگی اقتصادی در دامان اجانب.
در چنین شرایطی که نه چرخ سانتریفیوژها قرار است بچرخد نه چرخ معیشت مردم و تنها این چرخ تحریم ها است که قرار است تا سالها پس از پذیرش برجام همچنان بچرخد ، جریان لیبرال که با اختلاف رأی 0،7 درصدی تا به دور دوم کشیده شدن انتخابات روی کار آمد ، پس از آنکه با خوشخدمتی برخی اصولگرانماها در روز یکشنبه سیاه و سه شنبه سیاه مجلس ، قراداد ترکمنچای هسته ای را به به ملت تحمیل نمود اکنون در صدد کنار زدن همان طیف اصولگرایان بدلی و از آن مهمتر اصولگرایان واقعی و در نهایت تسخیر مجلس است تا بلکه بتواند با قدرت بیشتری داس گردانی نموده و به قلع و قمع انقلابیون و شخم زدن روحیه انقلابی گری در عرصه های سیاسی ، فرهنگی و ... بپردازند و خدا می داند که در صورت وقوع چنین فاجعه ی شومی آیا اساساً چیزی از گفتمان انقلاب اسلامی خواهد ماند؟!!
واکاوی علل به قدرت رسیدن جریان لیبرال بر قوه مجریه با سردمداری مرد میدان مجمع عقلا !!! خارج از حوصله این نوشتار است اما بی شک اصلی ترین عامل بروز این فاجعه را می توان در عدم وحدت جریان اصولگرا در انتخابات ریاست جمهوری 1392 دانست و چه بسا اگر تدبیر عاقلانه ای صورت می گرفت ، امروز شاهد بر زمین ماندن فرامین رهبری و نگرانی ایشان از پدیده های شومی همچون نفوذ در عرصه های مختلف سیاسی ، اقتصادی ، امنیتی و فرهنگی نبودیم.
اکنون که با تدبیر گروه های اصولگرا و بررسی آراء و اندیشه های کاندیداهای مختلف ، فهرستی از کاندیداهای ارزشی برای انتخابات پیش رو تهیه شده است ، همانطور که مقام معظم رهبری در دیدار اخیر با مردم قم بر رأی مبتنی بر فهرست تأکید نمودند ، بهترین راه را برای نجات گفتمان انقلاب اسلامی از خطر جریان غربگرا و لیبرال ، مدنظر قرار دادن این فهرست در رأی دهی و اعتماد بر تهیه کنندگان آن می دانیم.
از طرفی صرف نظر از اعتماد به تهیه کنندگان این فهرست ، هر انقلابی دلسوز و منصفی که سوابق و توانمندی هر یک از کاندیداها را با دقت بررسی نماید و از آراء و اندیشه های آنان آگاهی یابد ، به احتمال قریب به یقین در مورد شهر قزوین به همین فهرست ارائه شده از سوی ائتلاف اصولگرایی خواهد رسید. بنابراین به منظور رفع تهدید از نظام و انقلاب و تقویت گفتمان انقلاب اسلامی همگی با هم رأی می دهیم به حجت الاسلام و المسلمین سید مرتضی حسینی و سرکار خانم دکتر فاطمه محمد بیگی.
فرهاد دانشجو
ویژه نامه انتخاباتی جهت را از اینجا دریافت کنید